„Głos Ojca Pio” tym razem rozważa, czy możliwe jest oswojenie samotności. Temat numeru otwiera wywiad z Pawłem Zarembą, dzisiaj ewangelizatorem, który podniósł się po tym, jak stracił dobrze prosperujący biznes i z dnia na dzień stał się bezdomnym. O doświadczeniu samotności opowiadają także w reportażu o kapucyńskim domu modlitwy zamieszkujący go pustelnicy. Dalej rozważania prowadzą: Piotr Jordan Śliwiński OFMCap w felietonie "Zupełnie sam", Paweł Paszko OFMCap w artykule "Aby żyć, trzeba umrzeć", a także ks. Mariusz Rosik w artykule "Odejść od tłumu".

W dziale poświęconym Ojcu Pio znajdziemy tekst Tomasza Protasiewicza OFMCap, z którego dowiemy się, jakiego rodzaju osamotnienia doświadczał Ojciec Pio i jak sobie z nim radził, komu powierzał się w tym trudnym czasie. Natomiast w rubryce Perspektywy darów trudnych tekst z pogranicza wiary i psychologii pozytywnej zatytułowany "W potrzasku przyjemności".

Ponadto w numerze: kolejny artykuł z cyklu "100 rocznica stygmatyzacji Ojca Pio" o zmieniających się znakach na ciele Ojca Pio, wprowadzenie do modlitwy zasłuchania, a także o czerwonym smoczku z łańcuszkiem oraz drugim życiu ubrań w Dziele Pomocy św. Ojca Pio. Numer zamyka felieton o sekrecie szczęścia.

od redakcji

Oswoić samotność
Kiedy w redakcyjnym gronie postanowiliśmy nadać kolejnemu numerowi „Głosu Ojca Pio” tytuł Oswoić samotność, od razu zacząłem się zastanawiać (jestem nie tylko redaktorem, ale także wykładowcą logiki i filozofii), czy wybrane wyrażenie nie skrywa w sobie semantycznej pętli lub nawet paradoksu. Czy rzeczywiście można mówić o oswojeniu samotności?

Oswoić to uczynić coś lub kogoś swoim, bliskim. Tymczasem samotność polega na tym, że nie mamy nic więcej tylko samego siebie… Czy można zatem uczynić bardziej swoim to, w czym najbardziej i niejako w czystej postaci jesteśmy sobą?

Oswojenie samotności „pachnie” paradoksem, jest jednak możliwe. Możliwość owa powstaje wtórnie i tylko dlatego, że człowiek niekiedy wewnętrznie odrzuca to, co jest najbardziej jego własne. Przeżywa wewnętrzną alienację, wewnętrzne rozdarcie. Ludzkie „ja” staje niejako samo naprzeciw siebie i pozostając sobą, nie akceptuje samego siebie lub sytuacji egzystencjalnej, w jakiej się znalazło. Potrzebuje oswojenia. Potrzebuje powrotu do siebie.

Jest jeszcze drugi powód, który pozwala mówić o oswojeniu samotności. Pisałem wyżej, że samotność polega na odsłonięciu się „ja” w czystej postaci. Problem polega na tym, że można wątpić, czy takie „ja” w ogóle istnieje lub czy rzeczywiście jest w człowieku czymś pierwotnym. Liczni filozofowie dialogu powiedzieliby, że jest wprost przeciwnie: pierwotna, uprzednia wobec jakiegokolwiek „ja” jest relacja. Najpierw istnieje relacja „ty-ja” lub „ja-ono”, a dopiero wtórnie wobec niej powstaje „ja” osobowe. „Ja” zatem odarte z relacji do „ty” czuje się nieswojo, cierpi, jest okaleczone.

Samotność więc, w tej perspektywie, może być jak bolesna rana, która wymaga opatrzenia. Jak wyrwa w sercu, dokuczliwa pustka „wołająca” o wypełnienie. Brak ludzkiego „ty” może otworzyć nas jednak na „Ty” Boga, na spotkanie ciche i dyskretne, jedyne i niepowtarzalne, które sprawia, że eksploduje w nas pełnia życia.

Intymnego spotkania z Bogiem na pustyni samotności doświadczali święci. Samotność stawała się wręcz dla nich miejscem uprzywilejowanym, przestrzenią doświadczenia miłości, która jest nie z tego świata. Dlatego o samotność, o ciszę i skupienie, o oderwanie od świata święci dbali. Poszukiwali jej jak największego skarbu.

Wielu wymiarów samotności doświadczył w swym życiu Ojciec Pio: od tej upragnionej, gdy odczuwał przemieniającą moc Tego, który przychodzi, po najbardziej bolesną, gdy był niesprawiedliwie oskarżany, karnie zamknięty w murach klasztoru. Swoją postawą uczył, jak każdy rodzaj pustyni przemienić w kwitnącą oazę. Pokazywał, jak w samotności spotkać Boga i uczynić swe serce dyspozycyjnym dla człowieka. Jak oswoić samotność.

Maciej Zinkiewicz OFMCap
redaktor naczelny

w numerze:

TEMAT NUMERU – INTELIGENCJA SERCA
Samotność wojownika. Jak z biznesmena stał się bezdomnym opowiada Paweł Zaremba, trener sztuk walki i ewangelizator
Zupełnie sam – Piotr Jordan Śliwiński OFMCap
Aby żyć, trzeba umrzeć – Paweł Paszko OFMCap
Odejść od tłumu – ks. Mariusz Rosik
Podmuch miłości jest inny. Reportaż o kapucyńskiej pustelni –  Joanna Świątkiewicz
W potrzasku przyjemności – Piotr Kwiatek OFMCap

OJCIEC PIO
Tylko z Bogiem – Tomasz Protasiewicz OFMCap
Zmieniające się znaki. 100 rocznica stygmatyzacji Ojca Pio – Maciej Zinkiewicz OFMCap
Nowe życie ubrań. Dzieło Pomocy Ojca Pio – Ewa Korbut

ŻYCIE DUCHOWE
Zanim spotkasz się z Bogiem. Wędrówki ducha – Robert Rabka OFMCap
Czerwony smoczek z łańcuszkiem – s. Bożena Leszczyńska

ROZMAITOŚCI
Przeklinali dzień swoich narodzin. Ikona Okno do nieba – Marcin Świąder OFMCap
Intencje modlitewne
Siedmiu męczenników i ich matka. Ludzie Biblii – ks. prof. Tomasz Jelonek
Sekret szczęścia. Felieton – Adam Maniura

LA CASA SOLLIEVO DELLA SOFFERENZA
DODATEK SPECJALNY DLA GRUP MODLITWY OJCA PIO
Nadzieja. W szkole cnót Ojca Pio – Robert Krawiec OFMCap
Konspekt spotkania formacyjnego. Rok formacyjny 2017
Cnoty przeciwko grzechom. Spotkanie formacyjne. Listopad – Roman Rusek OFMCap
Chrzest Jezusa w Jordanie. Różaniec Grup Modlitwy. Listopad – Robert Krawiec OFMCap
Przeszkody w uzyskaniu rozgrzeszenia. Spotkanie formacyjne. Grudzień – Roman Rusek OFMCap
Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny. Różaniec Grup Modlitwy. Grudzień – Robert Krawiec OFMCap
Czciciele Ojca Pio budują studnię w Afryce – Roman Rusek OFMCap
Kronika Grup Modlitwy Ojca Pio