Jego imię – Rapha’el – oznacza „Bóg uzdrawia”, „Bóg uleczył”. W Księdze Tobiasza sam siebie przedstawia jako tego, który zanosi modlitwy ludzi przed tron Boży.

W historii Tobiasza po raz pierwszy występuje pod postacią ludzką: przybiera pospolite imię Azariasz i ofiarowuje młodemu Tobiaszowi wędrującemu z Niniwy do Raga w Medii swoje towarzystwo i opiekę. Ratuje go w drodze od pożarcia przez wielką rybę, szczęśliwie odbiera pieniądze pożyczone kiedyś od krewnego, którego namawia, aby Tobiaszowi oddał swoją córkę za żonę, leczy ją i wreszcie uzdrawia starego Tobiasza – ojca, przywracając mu nie tylko majątek, ale i wzrok; przepędza także złego ducha Asmodeusza. Po dokonaniu dzieła, św. Rafał odsłania przed zdumionymi Tobiaszami, kim jest: „Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański”.

Według Ewangelii św. Jana Rafał jest łączony z sadzawką Betesda w Jerozolimie, gdzie dokonywały się liczne uzdrowienia.

W ikonografii przedstawiany jest jako młodzieniec bez zarostu w typowym stroju anioła – tunice i chlamidzie. Jego atrybutami są: krzyż, laska pielgrzyma, niekiedy ryba i naczynie. Najczęściej czuwa nad krokami ludzi.

Święty Rafał Archanioł ukazuje dobroć Opatrzności. Pobożność ludowa widzi w nim prawzór Anioła Stróża.

Czczony jest jako patron aptekarzy, chorych, lekarzy, emigrantów, pielgrzymów, podróżujących, uciekinierów, wędrowców i żeglarzy.

Modlitwa

Panie Boże, racz zesłać nam na pomoc Świętego Rafała Archanioła,
ponieważ, jak wierzymy, przebywa on zawsze w obecności Twego majestatu,
niech przedstawia Tobie nasze prośby i wyjedna nam Twoje błogosławieństwo.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

oprac. Małgorzata Sękalska

„Głos Ojca Pio” [73/1/2012]